Zdobycie Lackowej okazuje się wcale nie takie łatwe. Zbocze nie należy do łagodnych, część trasy jest niemalże trasą wspinaczkową. Ale dajemy radę i z satysfakcją witamy tabliczkę z informacją, że pierwszy w tym roku szkolnym szczyt należący do Korony Beskidów Polskich mamy zdobyty. Góra Lackowa i jej okolice związane są z walkami konfederatów barskich, którzy właśnie tu, na krańcach południowych Rzeczpospolitej, m.in. pod wodzą Kazimierza Pułaskiego walczyli z wojskami carycy Katarzyny II. Niektórzy historycy ruch ten nazywają nawet pierwszym polskim powstaniem. Po tych wydarzeniach także odnaleźć można jeszcze ślady.

Zejście do Przełęczy Pułaskiego też nie należy do łagodnych, nogi bolą. Potem już piękna droga wśród lasów i pól do maleńkiej wsi Bieliczna, po której pozostała tylko odbudowana, przepiękna, pomalowana na biało cerkiew z drewnianą banią na wieży, rosnące dookoła niej potężne, co najmniej 200–letnie lipy, oraz znajdujące się nieco powyżej zarośnięte cmentarne nagrobki.

Po krótkim odpoczynku wracamy do autokaru i jedziemy do Kwiatonia. Tu znajduje się kolejna, wpisana na listę UNESCO cerkiew Św. Paraskewy. Mamy szczęście, bo i tą możemy zwiedzić z przewodnikiem. W drodze powrotnej do domu zatrzymamy się jeszcze na chwilę w Sękowej, miejscowości w której znajduje się kościół pod wezwaniem Św. Apostołów Filipa i Jakuba. Obserwujemy trwające tam właśnie prace konserwatorskie. Ta świątynia też jest na liście UNESCO.

Beskid Niski to region szczególny. Co krok ocieramy się o ślady wydarzeń ważnych nie tylko dla tego regionu, ale i pewnie dla Europy, czyli I wojny światowej, której głównym i ważnym wydarzeniem na tym terenie była tzw. Bitwa Gorlicka (określana także jako gorlicko–tarnowska), gdzie najpierw nastąpiło zatrzymanie Rosjan prących na zachód, a później początkiem maja 1915 roku przełamanie frontu przez państwa centralne. A że przełamanie frontu okupione zostało dużymi stratami, więc śmierć zebrała tu ogromne żniwo, zarówno po jednej, jak i po drugiej stronie. Po tych walkach tysiące poległych żołnierzy różnych armii spoczywają tu razem na wielu cmentarzach, które mijamy i oglądamy z okien autokaru.

Ostatni dzień kalendarzowego lata, dni stają się już coraz krótsze, więc do naszego miasta zmęczeni wrażeniami i wysiłkiem fizycznym wracamy o zmierzchu. Przeżyliśmy kolejną przygodę z górami. Dla dzieci klas czwartych to była pierwsza przygoda. Mamy nadzieję, że nie ostatnia. Należą się im gratulacje!   (mtom)